مدیریت سوختگی

مدیریت و درمان سوختگی

مدیریت سوختگی معمولاً بر اساس شدت زخم است و هدف آن جلوگیری از شوک، درد و ناراحتی و کاهش خطر عفونت است. عوامل بیماری‌زا در همه جا وجود دارند و هر گونه شکاف در پوست، به‌ویژه سوختگی، می‌تواند منجر به عفونت شود. هنگامی که سوختگی تا 35% در بزرگسالان و 30% در کودکان را پوشش می دهد، سوختگی عمده محسوب می شود و هر چیزی بالاتر از این سطوح بحرانی یا تهدید کننده زندگی در نظر گرفته می شود. مداخلات درمانی مناسب با توجه به نوع و شدت آسیب سوختگی.
تعویض مایعات برای کسانی که دچار سوختگی شدید هستند ضروری و اورژانس پزشکی است. بر اساس دریافت، خروجی و سایر پارامترهای حیاتی بیمار تنظیم می شود. آسیب به رگ های خونی ناشی از سوختگی می تواند منجر به از دست دادن مایعات شود. حجم کم خون می تواند باعث شود که بیمار از نظر همودینامیک در پاسخ به هیپوولمی و کاهش برون ده قلبی ناپایدار شود. بدون جریان خون کافی، ایسکمی و مرگ سلولی ناشی از کمبود اکسیژن و مواد مغذی است. بسته به اندازه سوختگی، این نیز می تواند منجر به ناتوانی بدن در حفظ دمای مرکزی بدن شود. به همین دلیل، مایعات جایگزین ممکن است نیاز به گرم کردن داشته باشند.
در سوختگی‌های درجه دو، تاول‌ها شایع هستند و ثانویه به تجمع پلاسما بین لایه پوستی و اپیدرم مرده ایجاد می‌شوند. این پلاسما غنی از پروتئین و یک محیط کشت کامل برای میکروارگانیسم ها است و نباید تخلیه یا حذف شود. این در تلاش برای جلوگیری از عفونت حیاتی است. تاول های پر از خون ممکن است نشان دهنده آسیب عمیق تر بافت، هماتوم یا شکستگی باشد. جواهرات و لباس ها باید برداشته شوند و آب خنک روی ناحیه سوختگی جاری شود. اگر تاول ها شکسته یا لباس به محل سوختگی چسبیده است، آب را روی آن ناحیه نریزید یا سعی نکنید لباس را بردارید زیرا ممکن است به بافت آسیب بیشتری وارد کند و باعث ایجاد شوک شود.

جراحات سوختگی تمام ضخامت باید با یک پارچه تمیز، ورقه یا باندهای غیرچسب استریل در صورت امکان پوشانده شود و مراقب باشید که تاول ها مختل نشوند. برای انگشتان پا یا انگشتان سوخته، آن را با مواد پانسمان غیرچسب جدا کنید. برای کاهش التهاب، قسمت آسیب دیده بدن را بالاتر از سطح قلب قرار دهید. هر گونه نرمی دست یا پا، ضعف، افزایش نبض، تنفس سریع، فشار خون پایین، یا رنگ پریدگی پوست ممکن است نشان دهنده شوک باشد. فرد را دراز بکشید، پاهای فرد را بالا بیاورید تا جریان خون به اندام های حیاتی افزایش یابد، و فرد را بپوشانید تا دمای مرکزی بدن را تا زمانی که کمک های پزشکی اورژانسی در دسترس باشد، حفظ شود. هنگام برخورد با هر نوع سوختگی، اقدامات احتیاطی استاندارد خاصی باید در نظر گرفته شود، مانند:

• به دلیل خطر آسیب بیشتر به بافت و هیپوترمی، نباید یخ روی ناحیه آسیب دیده اعمال شود.
• هیچ پماد، کره یا محصولات مبتنی بر روغن نباید روی ناحیه سوخته زده شود، زیرا این مواد می توانند گرما را در نواحی آسیب دیده حبس کنند و باعث آسیب بیشتر بافت شوند.
• پوست آسیب دیده نباید برداشته شود یا پوست کنده شود، زیرا این کار می تواند جای زخم و خطر عفونت را افزایش دهد.
• برای کاهش خطر عفونت باید از سرفه یا تنفس مستقیم در ناحیه آسیب دیده اجتناب شود.

اسکار یا بافت مرده سوخته در بسیاری از سوختگی های تمام ضخامت وجود دارد و دارای بافتی خرمایی، قهوه ای یا سیاه، چرمی و غیر الاستیک است. اگر در اطراف یک اندام یا انگشت یک نوار تشکیل دهد، می تواند جریان خون را با فشرده سازی رگ های خونی نزدیک به خطر بیاندازد. اگر اسکار در اطراف تنه باشد، می تواند باعث مشکلات تنفسی شود. انقباض ممکن است نیاز به اسکاروتومی، برداشتن یا نمره گذاری اسکار، یا فاشیاتومی، باز کردن فاسیای عمیق و تمام محفظه ها برای آزاد کردن فشار و بازیابی جریان خون یا انبساط ریه را ایجاب کند.
همانطور که می دانیم، شفا به منابع فیزیکی گسترده از جمله تغذیه کافی نیاز دارد. بنابراین، برنامه ریزی و اجرای تغذیه مناسب، با توجه ویژه به پروتئین ها و کالری ها، برای روند بهبودی ضروری است.
با تشکیل اسکار، ممکن است منجر به رشد بیش از حد بافت اسکار یا ایجاد اسکارهای کلوئیدی شود. این اسکارها می توانند محدود کننده باشند و باعث ایجاد مشکل در بازیابی تحرک و عملکرد، به ویژه در نواحی مفصلی شوند. تخریب تاندون‌ها و رباط‌ها و ایجاد بافت اسکار می‌تواند منجر به انقباضاتی شود که پوست، ماهیچه‌ها یا تاندون‌ها را سفت و کوتاه می‌کند، در نتیجه به طور دائمی مفاصل را از به دست آوردن حالت و موقعیت مناسب باز می‌دارد. مدیریت اسکار و بازبینی جراحی ممکن است برای بازیابی عملکرد و همچنین به دلایل زیبایی شناختی لازم باشد.

ملاحظات پانسمان

انتخاب پانسمان برای آسیب سوختگی باید بر اساس اهداف اصلی باشد که از بهبود زخم پشتیبانی می کند. اول، پانسمان باید از محیط بهینه محافظت و حفظ کند که خطر کلونیزاسیون و عفونت را کاهش دهد. دوم، پانسمان ها باید سطح رطوبت مطلوب را حفظ کنند. اگر زخم خیلی مرطوب باشد، احتمال تشکیل بار زیستی و رشد باکتری همراه با خیساندن بالقوه بستر زخم و بافت اطراف آن افزایش می‌یابد، در نتیجه حساسیت به تجزیه افزایش می‌یابد. اگر زخم بیش از حد خشک باشد، زخم خشک شده و روند بهبود را به تاخیر می اندازد. تعادل رطوبت برای حفظ تقسیم سلولی و مهاجرت لازم است. سوم، پوست اطراف زخم را درک کنید و ادم، لبه‌های زخم، میزان درد، تاثیر چسب‌ها و نیاز به سد پوستی روی پوست اطراف زخم را در نظر بگیرید. هدف چهارم، ایجاد فشرده‌سازی برای کاهش تشکیل اسکار و ادم است که باعث کاهش تنش روی لبه‌های زخم می‌شود که روند بهبودی را مختل می‌کند. مدیریت درد هدف پنجم است. استفاده از پانسمان های غیر چسبنده از بافت گرانوله ظریف محافظت می کند و درد را کاهش می دهد. این به انطباق بیماران با رژیم های درمانی کمک می کند. نواحی ویژه مورد توجه صورت، سر، گردن، گوش ها، دست ها، پرینه و اندام تناسلی هستند، به ویژه به این دلیل که پانسمان برای این نواحی می تواند پیچیده و چالش برانگیز باشد.

توانبخشی و آسیب های سوختگی

مرحله نهایی مراقبت از سوختگی راه طولانی برای توانبخشی و بازسازی است و به محض وقوع سوختگی آغاز می شود و با ایجاد و پایبندی به یک برنامه مراقبت متمرکز بر نتیجه مثبت ادامه می یابد. این شامل درمان مراقبت حاد، ورزش دامنه حرکتی و به حداقل رساندن ادم، بازیابی تحرک، عملکرد و استقلال و بهبود کیفیت زندگی است. این می تواند به میزان سوختگی، منابع موجود و تعهد به سمت اهداف و نتایج مثبت بستگی داشته باشد. می تواند ماه ها طول بکشد. می تواند سال ها دوام بیاورد، اما در نهایت برای رفع نیازهای هر بیمار طراحی شده است.