پانسمان عسل

پانسمان عسل

پانسمان عسل درمان زخم ها با عسل درمانی از دیرباز مورد توجه مردم و اطباء بوده است و این ماده شفابخش در طب سنتی برای التیام و ترمیم زخم های سطحی و همچنین پانسمان زخم ها مورد استفاده قرار می گرفته است. از زمان های قدیم، مردم با مالیدن عسل روی زخم ها و عفونت های پوستی، آن ها را درمان میکرده اند.

خواص عسل برای درمان زخم ها

1. مانعی فیزیکی در برابر عفونت ایجاد می کند.
2. آب را به خود جذب می کند و در نتیجه، آلودگی ها را می شوید و با خود بیرون می آورد، از آب آوردن بافت بدن در محل زخم جلوگیری می کند، رها سازی پراکسید هیدروژن را تحریک می کند، چرک را بیرون می کشد، التیام زخم های مرطوب را امکان پذیر می سازد و با تشکیل بافت اسکار ضخیم مقابله می کند
3. حاوی عوامل ضد میکروب است.
4. حاوی عوامل ضد التهابی است که ورم را کاهش می دهند. این کار موجب کاهش فشار وارد بر عروق خونی کوچک می شود، جریان خون را افزایش می دهد و در نتیجه اکسیژن و مواد مغذی ورودی به سلول ها را بیشتر می کند. موجب افزایش سرعت تکثیر سلول های پوست می شود . به سلول های جدید انرژی مورد نیاز را برای جابجایی در عرض زخم می دهد.
5. به این دلیل که با کتری های باقیمانده از گلوکز عسل تغذیه می کنند، در عرض ۲۴ ساعت بوی نامطبوع را برطرف می کند، زیرا باکتری های موجود در زخم های درمان نشده با عسل، با تغذیه از اسیدهای آمینه بوی نامطبوع ایجاد می کنند.
6. از چسبیدن خون و ترشحات زخم به پانسمان جلوگیری می کند، به طوری که می توان پانسمان را بدون آسیب و درد عوض کرد.
7. سلول های مرده را هضم می کند.

تحقیق درباره درمان زخم ها با عسل درمانی
محققان یمنی، ۵۰ زن که پس از سزارین یا هیسترکتومی ( عمل برداشتن رحم) به عفونت زخم دچار شده بودند یا با روزی ۲ بار پانسمان با عسل خام یا مواد ضدعفونی کننده درمان کردند. آن هایی که با عسل درمان شده بودند، زودتر از گروه دیگر (به طور متوسط ۶ روز، در مقایسه با ۱۵ روز) از عفونت رهایی یافتند، مدت زمان کمتری به درمان با آنتی بیوتیک ها نیاز داشتند (۷ روز در مقایسه با ۱۵ روز) بهبود زخم در آن ها سریع تر بود (۱۱ روز در مقایسه با ۲۲ روز) و ضخامت جای آن ها به جای ۷ میلی متر ۳ میلی متر بود.
هیچ یک از ۲۶ نفری که با عسل درمان شدند به بخیه مجدد نیاز پیدا نکردند، حال آنکه از ۲۴ نفر گروه دیگر، ۴ نفر به بخیه مجدد نیاز پیدا کردند. متوسط زمان اقامت آن ها در بیمارستان به جای ۲۰ روز ۹ روز بود.

برای در درمان زخم های عمیق باید به پزشک مراجعه کرد و از عسل درمانی به عنوان یک کمک درمان استفاده نمود. استفاده از عسل به صورت سنتی، از هر نوع و به هر شکلی را توصیه نمی شود. زیرا می تواند با خطرات و آلودگی های میکروبی زیادی همراه باشد و عوارض جبران ناپذیری را برای بیمار ایجاد کند.
درحال حاضر تنها عسلی که برای درمان زخم تایید شده است، عسل خاصی است که به آن ‘عسل مانوکا’ می‌گویند و در کشورهای استرالیا و اندونزی وجود دارد؛ در تولید این نوع عسل زنبورها از گل های خاصی تغذیه می کنند و هیچ نوع ناخالصی ندارد با این حال این عسل ها نیز قبل از توزیع به عنوان دارو با اشعه های مخصوصی استریل می شوند و سپس به عنوان عسل درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع عسل ممکن است در کشور ما نیز وجود داشته باشد اما از آنجایی که تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته نمی توانیم استفاده از عسل به صورت سنتی را برای درمان زخم توصیه کنیم. برای استفاده از عسل برای درمان زخم باید روی آن تحقیقات آزمایشگاهی صورت گیرد و با آزمایش هایی مخصوص، میزان اسیدیته (PH) عسل، میزان آب، شکر و املاح آن مشخص شود. بیش از 350 نوع عسل در دنیا وجود دارد و اگر عسل های موجود در بازار که بیشتر آنها طبیعی نیستند و حتی عسل هایی که اطمینان به طبیعی و خالص بودن آنها وجود دارد، روی زخم گذاشته شود علاوه بر اینکه منجر به عفونت می شود، تغذیه مناسبی برای میکروارگانیسم ها و باکتری هایی که در بستر زخم هستند، محسوب می‌شوند و درمان را سخت تر می کند. پمادهای دارویی که از عسل تهیه شده اند، دارای اسیدیته لازم بوده، آب کمی دارند و به عنوان جاذب آب عمل می کنند؛ همین ویژگی ها سبب می شود که خاصیت ضدباکتریایی داشته باشند.

کنترل قندخون اولین گام در بهبود زخم دیابتی
بهترین راه بهبود زخم دیابتی کنترل قندخون است. در درمان زخم دیابتی ابتدا باید قندخون ییمار کنترل شود و اینطور نیست که در شرایط بالا بودن قندخون بتوان با استفاده از یک پانسمان، زخم را ترمیم کرد. برای زخم های دیابتی درمان های موازی و متعددی وجود دارد و پزشکان و پرستاران باید از تمام این درمان ها آگاهی داشته باشند؛ اما نباید به عنوان مثال فقط به استفاده از یک پانسمان به صرف اینکه درمانی نوین است، اکتفا کنند بلکه باید یک دید کلی نگر نسبت به مساله داشته باشند و کاهش قندخون را در اولویت قرار دهند.