بیماری پسوریازیس ( صدف ) یا همان بیماری پوستی صدف یکی دیگر از انواع بیماری های خود ایمنی و روماتیسمی است. این بیماری پوستی، مزمن و غیر مسری بوده و به خاطر تولید سریع سلول های پوست با پوسته پوسته شدن سطح همراه است.
پسوریازیس جزء بیماری های التهابی است و این بیماری متاسفانه درمان قطعی ندارد.
بیماری پسوریازیس بیماری چندان شایعی نیست ولی افرادی که با آن درگیر هستند مشکلات عدیده‌ای را پیش رو دارند.
بیماری پسوریازیس که عوام آن را به نام بیماری صدف می شناسند یک بیماری پوستی خود ایمنی است . یعنی بدن بر علیه خودش عمل می‌کند . در پوست انسان دائما سلول‌های مرده و آسیب دیده در حال ریزش هستند و سلول‌های سالم و جدید جایگزین آن‌ها می‌شوند ولی در این بیماری به دلیل سیگنال‌ها و دستورات اشتباهی که به سلول‌های پوستی می‌رسد سلول‌ها با سرعتی بسیار بیشتر از ریزش سلول‌ها ، تولید می‌شوند و به این ترتیب موجب پوسته پوسته شدن پوست شده و ظاهری نامناسب به پوست فرد می‌دهند . این بیماری یک بیماری ژنتیکی بوده و به هیچ عنوان مسری و واگیردار نیست.
شایع ترین علائم آن عبارتند از:
1- ضایعات پوستی برجسته، ملتهب و قرمز
2- فلس های سفید – نقره ای بر روی ضایعات قرمز رنگ
3- خشکی پوست که امکان دارد با ترک خوردگی و خونریزی همراه شود
4- درد در ناحیه اطراف ضایعات قرمز
5- خارش و سوزش در اطراف ضایعات قرمز
6- ضخیم شدن یا فرو رفتگی در ناخن
علائم پوستی پسوریازیس بیشتر کدام نواحی بدن را درگیر می‌کند؟
این علائم بیشتر در نواحی آرنج، زانو و پوست سر بروز می‌کند ولی ممکن است نواحی دیگر نیز درگیر شوند.
تشخیص پسوریازیس:
بیمار پس از مشاهده علائم اولیه به پزشک مراجعه می کند و پزشک فوق تخصص روماتولوژی برای تشخیص دقیق معاینه و آزمایش بر روی بیمار انجام می دهد:
1- معاینه فیزیکی بیمار: در این مرحله به خاطر واضح بودن علائم پسوریازیس پزشک قادر به تشخیص این بیماری نسبت به سایر اختلالات پوستی می باشد.
2- نمونه برداری (بیوپسی):در این مرحله اگر علایم بیماری واضح نباشد پزشک از نمونه برداری پوست استفاده می کند.
انواع بیماری پسوریازیس:
1- پسوریازیس پلاک:
شایع ترین نوع پسوریازیس است که حدودا ۹۰ درصد از انواع بیماری پسوریازیس را تشکیل می‌دهند. علامت آن پوستی خشک می‌باشد که زخم‌های قرمز رنگ به همراه فلس‌های نقره‌ای روی آن‌ها را پوشانده‌اند . زخم‌های پسوریازیس پلاکی ممکن است همه جای بدن را درگیر کنند ولی اغلب اوقات این زخم‌ها را در نواحی زانو و آرنج می‌بینیم.
2- بیماری پسوریازیس پوست سر:
این نوع از پسوریازیس سبب درگیری پوست سر می‌شود و گاها موجب ریزش موقتی پوست سر هم می‌شود که بعد از درمان این بیماری این مشکل هم برطرف خواهد شد.
3- پسوریازیس ناخنی:
در نیمی از مواقع این بیماری به ناخن‌های فرد نیز رسیده و سبب مشکلاتی در آن‌ها نیز می‌شود؛ از جمله سوراخ شدن ناخن‌ها، غیر عادی شدن شکل ناخن‌ها، کنده شدن ناخن‌ها و تغییر رنگ آن‌ها
4- پسوریازیس قطره‌ای:
در این نوع از پسوریازیس نقاطی شبیه به قطره در نواحی قفسه سینه، دست‌ها، پاها و پوست سر ایجاد می‌شود.
5- پسوریازیس معکوس:
در این حالت زخم‌هایی قرمز رنگ و نواحی ملتهبی در نواحی زیر بغل، کشاله ران، دور اندام‌های جنسی و زیر سینه‌ها (مخصوصا اگر بزرگ باشند) ایجاد می‌شود که با دستکاری و مالیدن و نیز با تعریق، تشدید می‌شوند.
دلیل ابتلا به پسوریازیس چیست؟
ابتلا به پسوریازیس دلایل مختلفی می‌تواند داشته باشد که از بین آن‌ها سابقه‌ی خانوادگی و ژنتیک نقش بسیار مهمی را بازی می‌کند. از دیگر عوامل میتوان به آب و هوای سرد، مصرف بیش از حد الکل، عفونت‌ها مخصوصا عفونت گلو یا برفک دهان، صدمه به پوست و سیگار کشیدن اشاره کرد. بعضی از داروها مانند داروهایی که برای فشارخون بالا مصرف می‌شوند و یا داروهای بیماری‌های دوقطبی ، داروهای ضد مالاریا و یا داروهای ضد چاقی نیز ممکن است زمینه ساز ابتلا به پسوریازیس باشند.
راه کارهای درمانی این بیماری:
1- درمان موضعی: استفاده از کرم‌ها و پمادهای موضعی مانند: کورتیکو استروئیدهای موضعی
– ریتنوئیدهای موضعی
– آنترالین (دیترانول)
– آنالوگ های ویتامینD
– اسید سالیسیلیک
– مرطوب کننده ها
2- درمان خوراکی و تزریقی: افرادی که به روش های درمانی دیگر پاسخ نداده اند پزشک ازروش مصرف داروهای خوراکی یا تزریقی استفاده می کند که عبارتند از:
– سیکلوسپورین
– متوترکسات
– داروهای بیولوژیک
– ریتنوئیدها
3- نور درمانی (لایت تراپی): در این نوع از روش درمانی از نور ماوراء بنفش ویا نور طبیعی برای درمان استفاده می شود، نور خورشید باعث از بین رفتن گلبول های سفید خون می‌گردد. (در این بیماری گلبول های سفید باعث رشد سریع سلول های پوستی می شوند)